AMNEZJA- Federico Axat (12/2020)

Tytuł: Amnezja
Autor: Federico Axat
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Rok wydania: 2020
Ilość stron: 464

John Brenner to dwudziestosiedmioletni alkoholik, ojciec małej Jennie, który z byłą żoną nie pozostaje w najlepszych relacjach. Jego rodzice odeszli wiele lat temu a największe wsparcie daje mu starszy brat Mark oraz dwójka najbliższych przyjaciół. Pewnego razu Johnny budzi się na podłodze w swoim salonie z otwartą butelką wódki, nie pamięta wydarzeń z ostatnich kilku godzin i widzi martwą dziewczynę z kulą w brzuchu a obok pistolet należący do ojca mężczyzny. John wybiega z domu do lasu, aby pozbyć się butelki, a kiedy wraca ciało dziewczyny znika jakby nigdy go tam nie było. Na domiar złego zamordowana dziewczyna zaczyna się mu śnić, usiłuje mu coś przekazać posługując się słowami "O czymś zapomniałeś". 

Do sięgnięcia po tą pozycję najbardziej zachęcił mnie opisy wydawcy na okładce. Liczyłam na ogromne napięcie, masę niewiadomych, jeśli morderstwo to i niebezpieczeństwo, wartką akcję, zaskakujące zakończenie. Nie dostałam z tego zupełnie nic. Jestem totalnie na nie.

W Amnezji jest za mało thrillera w thrillerze, śmiało mogę powiedzieć, że to taka mocniejsza obyczajówka. Dużo nakłądających się na siebie wątków - aspekty paranormalne w postaci dziwnych snów, testy jakiegoś nowego leku, samobójstwa, czasy przeszłe i teraźniejsze, tutaj walka z nałogiem, z drugiej strony walka o prawdę. Akcja jednak ciągnie się niemiłosiernie powodując, że czytelnik nie zadaje sobie pytania co się za chwilę wydarzy tylko " Kiedy wreszcie koniec". Wieje nudą, nie ma nagłych zaskakujących zwrotów akcji, a jeśli nawet to są one opisane w taki mdły sposób, że zdecydowanie nie miałam wrażenia niepokoju, strachu, czy pobudzonej ciekawości. Do tego wszystkiego narracja pierwszoosobowa, którą prowadzi główny bohater John sprawia, że zbyt mało jest dialogów, każde wydarzenie jest interpretowane przez niego, a to powoduje brnięcie przez kolejne nudne strony książki.

Pod sam koniec akcja się rozkręca i można by powiedzieć, że warto było doczytać i się przemęczyć, ale jednak nie bo choć zakończenie odrobinę zaskakuje to jest jakby niekompletne. Aby nie było, że jestem taka okropna i znalazłam tylko minusy powieści, to jako pozytyw uznaję głęboką relację ojca z córką czyli Johnnego z jego czterolenią Jennie. Relacja ta jest głęboka, pełna miłości i pokazuje, że dla niej właśnie mężczyzna jest w stanie się zmienić porzucić nałóg i się starać. 

Po kryminałach czy thrillerach a nawet książkach sensacyjnych oczekuję czegoś więcej, ta powieść zupełnie nie umiała złapać mnie na haczyk i utrzymać mojego zainteresowania, ale nie skreślam jej całkowicie. Może akurat wam się spodoba, a ja chętnie się tego dowiem:)

Moja ocena: 4/10

DOROTA

Za możliwość przeczytania powieśći dziękuję wydawnictwu Prószyński i S-ka